ΟΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΤΟΥ ΓΙΟΦΥΡΙΟΥ

Για ένα γιοφύρι πέτρινο η αγάπη μας χωρίζει, 

εσύ νεκρή, εγώ κερί κι ο χρόνος να δακρύζει.

Τρεις αδερφάδες ήσασταν και οι τρεις κακογραμμένες,

αλίμονο στη μοίρα σας που σας ήθελε κτισμένες.

Σε ένα γιοφύρι πέτρινο θα κτίσω το κορμί σου,

να σε θυμούνται μια ζωή πώς έφυγε η ζωή σου. 

Εμάς το κτήρι του σεβντά θα στέκει χίλιους χρόνους, 

έχει γιοφύρια πέτρινα με δάκρυα και με πόνους.

Μόνο ο πρωτομάστορας που χτίζει το γιοφύρι,

να βάλει μέσα το κορμί, ήλιος να μην του μείνει.

Θυσίασα το σώμα μου, να φταίνε τα γιοφύρια...

Μαθητής: Φίλιππος Δρακογιαννάκης

Καθηγήτρια: Δήμητρα Μαρκοπούλου

Μάθημα: "Το Γιοφύρι της Άρτας", Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γ΄ Γυμνασίου