ΤΟ ΣΠΙΤΙ "ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ" ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

 Η Ειρήνη, η Μαίρη, η Μιχαέλα κι η Σοφία εμπνέονται από τη... σκοτεινή πλευρά του Κρουσώνα και λογο-τεχνούν με τρόμο 

Οι μαθήτριες εμπνεύστηκαν την ιστορία τους από ένα αληθινό εγκαταλελειμμένο σπίτι του Κρουσώνα. Έβγαλαν φωτογραφίες, έγραψαν κείμενο σε χαρτί που του έδωσαν την όψη του παλιού και φθαρμένου κειμένου. Έκαναν κολάζ από παλιές φωτογραφίες και αποκόμματα εφημερίδων και παρουσίασαν την εργασία τους στο χώρο της Βιβλιοθήκης του Γυμνασίου Κρουσώνα.

Σαν σήμερα, 30 Σεπτεμβρίου ήταν που ζήσαμε μία αξέχαστη μέρα, όχι μόνο εγώ αλλά και η παρέα μου. Είχαμε πάει βόλτα, όπως συνηθίζαμε, στα γνωστά μας μέρη, αλλά, έτσι όπως περνούσαμε από ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, ακούσαμε περίεργους θορύβους. Δε δώσαμε ιδιαίτερη σημασία.

Μετά από μια βδομάδα ξαναπεράσαμε από εκείνο το σημείο, όμως αυτή τη φορά οι θόρυβοι ήταν ακόμα πιο δυνατοί, πράγμα που μου κίνησε την περιέργεια. Ο πιο θαρραλέος της παρέας δεν έχασε την ευκαιρία να μας προτείνει να μπούμε μέσα. Η πόρτα ήταν παραβιασμένη. Μερικά παιδιά δεν ήθελαν να μπουν. Μπορεί να ήταν ακόμα κάποιος μέσα. Όμως κάποια ξετρελάθηκαν με αυτήν την ιδέα, χωρίς να ξέρουν τι θα μπορούσαν να αντικρίσουν.

Το σπίτι δεν ήταν και σε καλή κατάσταση, ήταν ετοιμόρροπο και οι τοίχοι ήταν πεσμένοι σε κάποια σημεία, μαυρισμένοι επίσης και το ταβάνι μουχλιασμένο. 

Το πιο ενδιαφέρον ήταν οι παλιές οικογενειακές φωτογραφίες όπου απεικονίζονταν οι ευχάριστες στιγμές της οικογένειας.

Καθώς ψάχναμε το σπίτι, το μάτι μας έπεσε πάνω σε ένα ξεθωριασμένο βιβλίο, το πήραμε, κάτσαμε έξω όλοι μαζί και αρχίσαμε να το διαβάζουμε. Τότε καταλάβαμε ότι δεν ήταν ένα απλό βιβλίο, ήταν ένα ημερολόγιο που είχε ο ιδιοκτήτης του σπιτιού. Εκεί διηγούνταν την ιστορία του, ήταν μία σελίδα και μία ιστορία όπως έγραφε και μπροστά. 

Το πιο θλιβερό σημείο ήταν όταν ο άνθρωπος μάς μιλούσε για το ατύχημα που είχε η γυναίκα του. 

Θυμάται ότι ήταν Παρασκευή και 13 όταν η γυναίκα του πήρε το αμάξι ενώ ήταν έγκυος, για να πάει στο μπακάλικο. Την ώρα που οδηγούσε, ζαλίστηκε κι έχασε τον έλεγχο του αμαξιού. Έχασε τη ζωή της μαζί με τη ζωή του παιδιού που κουβαλούσε μέσα της. 

Ο άντρας, δύο χρόνια μετά το δυστύχημα, δεν ένιωθε καλύτερα. Έφυγε από το σπίτι εκείνο των αναμνήσεων και πήγε αλλού να ξεκινήσει τη ζωή του από την αρχή.

Γυρίσαμε πίσω στη θέση του το ημερολόγιο και αρχίσαμε να ψάχνουμε και το υπόλοιπο σπίτι. Βρήκαμε πολλά, διάφορα πράγματα, έναν παλιό χαρτοφύλακα, τηγάνια, παπούτσια, μαρμελάδες και ελιές. Είδαμε τον πάνω όροφο.

Τώρα το θέμα είναι ποιος θα πάει πρώτος στον κάτω. 

Όλοι φοβόντουσαν κι έτσι εγώ κατέβηκα πρώτη, άκουγα θορύβους από παντού, γρατζουνίσματα και χτυπήματα παραθύρων, τότε ένιωσα ένα χέρι πάνω μου… Ευτυχώς, ήταν οι φίλοι μου. 

Τρομαγμένοι αλλά χωρίς να θέλουμε να τα παρατήσουμε ακόμα, ψάξαμε γρήγορα το δεύτερο όροφο. Είχε πολλά αγγεία και πολλή υγρασία στους τοίχους... Το πάτωμα ήταν γεμάτο με λάσπες και το πιο αηδιαστικό ήταν ότι είχε ποντίκια. 

Δεν είχαμε άλλο από το να φύγουμε. Ανακαλύψαμε μία δεύτερη πόρτα. Η πόρτα ήταν γεμάτη αράχνες και δε θέλαμε να την ακουμπήσουμε. Δίπλα μας ήταν ένα ξύλο και με γρήγορες κινήσεις το πήραμε και σπρώξαμε με αυτό την πόρτα... Ένας άντρας στεκόταν πίσω από αυτήν. 

Τρομάξαμε. Μας ρώτησε τι δουλειά είχαμε στο σπίτι. Προσπαθήσαμε να δικαιολογηθούμε. Μας είπε να φύγουμε και να μην ξαναγυρίσουμε, γιατί το σπίτι δεν ήταν ιδιοκτησία μας. Όμως κάτι σε αυτό το σπίτι μάς κρατούσε ακόμα εκεί. Επιμείναμε, του είπαμε ότι διαβάσαμε το ημερολόγιο, του ζητήσαμε να μας πει περισσότερα. 

Το ενδιαφέρον μας για το σπίτι τον μαλάκωσε κάπως. Άρχισε να μας αφηγείται την ιστορία του σπιτιού αλλά με περισσότερες λεπτομέρειες. Ο ίδιος ήταν ο ανιψιός του ιδιοκτήτη...

Στο τέλος μας αποκάλυψε κάτι αναπάντεχο, κάτι που δεν το περίμενε κανένας. Μας αποκάλυψε ότι το τροχαίο δεν ήταν ένα ατύχημα, αλλά μία δολοφονία. Μετά από πολλές έρευνες, οι αστυνομικοί βρήκαν ότι τα φρένα είχαν κοπεί "από ένα φίλο του θείου μου", έτσι μας αφηγήθηκε ο ανιψιός του. Είχαμε μείνει όλοι με το στόμα ανοιχτό με αυτό το συνταρακτικό νέο το οποίο άλλαξε την τροπή της ιστορίας. Τελικά έχουν δίκιο που λένε ότι "όσοι ψάχνουν βρίσκουν".

Ποιος ήταν όμως ο πραγματικός λόγος που έκοψε τα φρένα; Συνεχίζοντας την αφήγηση, ο ανιψιός μάς φανέρωσε ότι "είχαν μια διαμάχη μεταξύ τους. Ο φίλος του θείου μου θέλοντας να πάρει εκδίκηση, έκοψε τα φρένα του αμαξιού, χωρίς να γνωρίζει ότι το αυτοκίνητο θα το οδηγούσε η γυναίκα αμέσως μετά. Και όπως καταλαβαίνετε, ο πραγματικός σκοπός του δεν ήταν αυτός που είχε καθορίσει η μοίρα.

Μαθήτριες: Ειρήνη Φαλιακάκη, Μαίρη Φρυσουλάκη, Μιχαέλα Τσοράγλου, Σοφία Φρυσουλάκη

Καθηγήτριες: Μαίρη Παπουτσάκη, Δήμητρα Μαρκοπούλου

Μάθημα: Νεοελληνική Γλώσσα Β΄ Γυμνασίου - 1η ενότητα: Από τον τόπο μου σε όλη την Ελλάδα.